علی بختیاری - دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران. ایران
خسرو ابراهیم - استاد گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران
سجاد احمدی زاد - دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران

تمرینات سنگین و طولانی مدت، اختلالات جسمانی، همراه با کاهش عملکرد ورزشی را به دنبال دارد. کاهش بار تمرینات در دوره تعدیل تمرین ممکن است از افت عملکرد ورزشکاران و عوارض بیشتمرینی جلوگیری کند. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر دو نوع کاهش تمرین بر برخی از ویژگیهای جسمانی هاکی بازان نخبه است. جامعه آماری این پژوهش را ۱۸ نفر از هاکی بازان نخبه داخل سالن (میانگین سنی۳۰/۲ ± ۷۷/۲۲ سال، وزن ۲۳/۳ ± ۷۱ کیلوگرم و قد ۵/۵ ± ۱۷۶ سانتی متر) استان مرکزی تشکیل دادند که خود را برای مسابقات لیگ برتر کشور آماده و دارای برنامه تمرینی منظمی (۳ جلسه در هفته) به مدت ۶ ماه بودند. آزمودنیها بعد از انجام پیشآزمون (شامل توان هوازی، توان بیهوازی، قدرت، انعطافپذیری و چابکی) در دو گروه همگن قرار گرفتند. گروه اول و دوم به ترتیب برنامه اصلی تمرین خود را به مدت ۱۰ روز با کاهش حجم تمرین ۵۰% و شدت تمرین۵۰% اجرا و بعد از ۱۰ روز تعدیل تمرین پسآزمون از آن ها گرفته شد. جهت تجزیه وتحلیل استنباطی دادهها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج حاصل از مقایسه گروهها نشان داد که کاهش حجم و کاهش شدت تمرین در تغییر قدرت عضلانی، چابکی و انعطافپذیری باهم تفاوت معناداری داشتند، اگرچه در توان هوازی و توان بیهوازی هیچ تفاوت معناداری مشاهده نگردید. با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد میشود که کاهش تمرین میتواند بعد از یک دوره تمرینات آمادهسازی شدید و وامانده ساز برای ورزشکاران هاکی مفید باشد.

قدرتعضلانی, چابکی, کاهش تمرین, هاکیداخلسالن