مهری عابدینی - دانشگاه تبریز
مهتا اسکندرنژاد - دانشگاه تبریز

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس و نوروفیدبک بر بهبود تعادل بیماران سکتهمغزی مزمن است. این مطالعه به صورت طرح تک آزمودنی بر روی ۶ بیمار با میانگین سنی ۲±۶۰ انجام شد که به­طور تصادفی به سه گروه درمانی (پیلاتس، نوروفیدبک و کنترل) تقسیم شدند. قبل از شروع تمرینات آزمودنی­ها توسط آزمون تعادلی برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه نخست، تمرینات پیلاتس را به مدت ۱۶ جلسه ۴۵ دقیقه­ای به صورت یک روز در میان دریافت کردند. تمرینات گروه نوروفیدبک نیز ۱۶ جلسه  ۴۵ دقیقه ­ای یک روز در میان بر اساس پروتکل تمرین به­عمل انجامید. در طی فاز درمان، آزمودنی­ها در جلسات  چهارم  و  هشتم توسط همان آزمون­ها ارزیابی ­شدند و بعد از اتمام دوره درمان پس­آزمون به­عمل آمد. یافته­ها نشان داد که میزان بهبود تعادل هم در گروه پیلاتس و هم نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل معنادار بود. همچنین بین میزان بهبودی عملکرد تعادل بیماران در دو گروه تجربی تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که بهره­گیری از تمرینات پیلاتس و نوروفیدبک به عنوان بخشی از برنامه­های درمانی برای بهبود مشکلات ناشی از سکته مغزی خصوصا مشکلات حسی- حرکتی بیماران توصیه می­شود.

تمرینات پیلاتس, نوروفیدبک, اختلال تعادل, بیمار سکته مغزی