باقر ساروخانی - استاد و عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران

دلفای، یکی از مهم ترین و درعین حال جدیدترین ابزار پژوهش کیفی است. کاربرد آن در دهه ی چهل مورد توجه قرار گرفت و در باب موضوع های کلان، به ویژه کیفی و ذهنی، بسیار کاربرد دارد. برای مثال، می توان با استفاده از آن، برای سنجش آرای متخصصان ایرانی، هم در حوزه ی آکادمیک و هم اجرائی، پرسش های زیر را طرح کرد: "بزرگترین تنگناها و مسائل ارزشی مانع ارتقای زنان ایرانی در برهه ی کنونی تاریخ چیست؟" یا "بزرگ ترین موانع یا تنگناهای هنجاری مانع برابری عملی زن و مرد کدام است؟" یا "بیش ترین جرائم زنان ایرانی کدام است؟ وعلل و عوامل آن چیست؟". همان طور که دیده می شود، این ابزار پژوهش برای تحقق چندین هدف کاربرد دارد: ۱- شناخت نظرات و عقاید کارشناسان (در حد وصفی یا علی). ۲- ایجاد زمینه های لازم برای هم آهنگی و قرابت اندیشه ها. ۳- تولید اندیشه برای اجرا در واقعیت. با آن چه آمد، ملاحظه می شود که چند مرحله در اجرای این روش وجود دارد: آ - گزینش سرآمدان ب - پرسش نخستین پ - پردازش پاسخ ها به روش تحلیل محتوا. ت - بازگشت به اعضای نسل بدین سان، در چند مرحله، می توان به نزدیک سازی اندیشه ها دست یافت و راه اجرایی آن را فراهم آورد. چند اصل اساسی در پژوهش دلفائی بدین قرار است: - اصل غنا و تقویت - اصل مشاع بودن

آینده نگری, بازخورد عقاید کنترل شده, آنیت تجربه, ذهنیت هیجانی, روابط عمودی, خطی در پژوهش, دلفای سیاسی, دلفای تصمیم گیری