کامران ربانی صدر - کارشناس ارشد رشته روابط بین الملل،دانشگاه بین المللی امام خمینی ره قزوین ،
حمیده بهمئی - کارشناس ارشد مدیریت رسانه.دانشگاه آزاد واحد غرب.تهران

زنان بخش اعظم اجتماع انسانی در هر جامعه ای را تشکیل می دهند، خصوصیات و شخصیت اخلاقی، رفتاری، فرهنگی و نوع نگاه آنان به مسایل جامعه، در چگونگی شکل گیری منظم جامعه انسانی نقش بسزایی دارند. رشد و توسعه جوامع نیازمند بهره گیری از ظرفیت کامل منابع انسانی خویش است.هر کشوری با توجه به شاخص های توسعه ای خود نیازمند نگاه ویژه به پیشران های حرکتی منابع انسانی خود است.یکی از شاخص های اساسی توسعه پایدار و توانمند سازی و نهادینه کردن نقش مثبت زنان در فرایند مدیریتی، مشارکت سیاسی آزاد زنان در فرایند تصمیم گیری های ملی و بین المللی است.این مشارکت سیاسی می تواند فرایند توسعه پایدار را در همه کشورها توسعه بخشد.لازمه مشارکت سیاسی زنان، تا حدود زیادی پشتوانه ها و حمایت های اقتصادی است که زنان از آن برخوردار نیستند.تجربه موجود نشان داد که زنان بیشتر به مسایل رفاهی، اجتماعی،خانواده و به طور کلی به مسایل روزمره مردم توجه می کنند تا در عرصه سیاست به مسایل بالای قدرت توجه کنند. نوع نگاه فمینیستها به مسایل زنان برگرفته از این است که حوزه مطالعاتی روابط بین الملل بیشتر تحت سلطه مردان و ارزش مرد مدارانه بوده و توجه به مسایل جنسیت و پیامدهای آن را نادیده گرفتند.این پژوهش تلاشی است برای شناسایی مقدماتی چالش های فمینیستی در مطالعات بین المللی و عوامل تاثیرگذار بر آن. سوال اصلی این است که ساختار نظام بین الملل چه تناسب یا تاثیری بر عملکرد مستقل زنان در محیط بین المللی داشته است؟

فمینیسم، روابط بین الملل، مشارکت سیاسی ، توسعه،عملکرد زنان