عصمت دانش - دانشگاه آزاد اسلامی
نرگس سلیمی نیا - دانشگاه آزاد اسلامی
حوا فلاحتی - دانشگاه آزاد اسلامی
لیلا سابقی - دانشگاه آزاد اسلامی
مینا شمشیری - دانشگاه آزاد اسلامی

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان اثر­بخشی آموزش گروهی مهارت حل مساله بر افزایش سطح کلی سازگاری و مولفه های آن در دانش­آموزان دختر ناسازگار بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون، گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری ۱۹۷۳ دانش­آموز دختر ۱۵ تا ۱۸ ساله مقطع متوسطه شهرستان آبیک در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱بود که با مراجعه به پرونده تربیتی آن ها ۱۸۶ نفر و از بین آن­ها ۶۰ نفر به­صورت تصادفی انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و گواه جایگزین و پرسش­نامه سازگاری دانش­آموزان سینها و سینگ ۱۹۹۳ توسط آن­ها تکمیل شد. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای هفته­ای یک جلسه آموزش گروهی مهارت­های حل مساله را دریافت کرد. داده­ها با تحلیل کوواریانس و اندازه­گیری مکرر تحلیل شد. یافته­ها: نتایج حاکی از تاثیر آموزش مهارت حل مساله در افزایش سازگاری کلی و سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش­آموزان گروه آزمایشی و نیز تاثیر آموزش بعد از دو ماه در دوره ی پیگیری در مقایسه با گروه گواه بود. نتیجه گیری: چون نوجوانی، خود با ناسازگاری هایی همراه است، طبق نتایج این پژوهش می توان از آموزش حل مساله به عنوان روشی موثر جهت ایجاد سازگاری کلی، عاطفی، اجتماعی، تحصیلی نوجوانان بهره مند شد.

: آموزش گروهی, دختران نوجوان, مهارت حل مساله, ناسازگار