الهه خوشنویس - دانشگاه آزاد اسلامی
غلامعلی افروز - دانشگاه تهران
علی رضا اسماعیلی - دانشگاه علوم انتظامی

هدف: هدف از این پژوهش تبیین رفتار رانندگی خطرآفرین بر اساس ویژگی­های شخصیتی و ادارک خطر بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری ۲۷۰۰ راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در ۳ ماه اول سال ۱۳۹۲ توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به­دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران محاسبه شد و نمونه­گیری به­صورت در دسترس و داوطلبانه بود. برای جمع­آوری اطلاعات از نسخه کوتاه پرسش­نامه شخصیتی نئو کاستا و مک­کرا ۱۹۸۹ و ادراک خطر رانندگی آلبرگ و راندمو (۲۰۰۱) استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که بر اساس پنج ویژگی شخصیت روان رنجورخویی، برون­گرایی، باز بودن به­تجربه، توافق و وجدانی­بودن می توان ادراک خطر را پیش­بینی کرد و همبستگی بین متغیرهای پیش­بین شخصیتی و متغیر ادراک خطر در رانندگی معنی­دار بود. نتیجه­گیری: از آن­جا که ویژگی­های شخصیتی و ادراک خطر رانندگی در بروز حوادث رانندگی نقش دارد، بنابراین ارزیابی شخصیت و ادراک خطر رانندگی داوطلبین دریافت و تمدید گواهی­نامه رانندگی و نیز افرادی که به­دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف می­شوند، امری کاربردی و ضروری در جهت شناسایی رانندگان خطرآفرین به­نظر می­رسد.  

: ادراک خطر, پنج عامل بزرگ, رانندگی پرخطر, ویژگی های شخصیتی