احمد قدسی - مدرس دانشگاه و دانشجوی دکتری دانشگاه سمنان
نفیسه صریحی - دانشگاه آزاد گرمسار
علی رضا آقایوسفی - دانشگاه پیام نور

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین پیش­بینی­کننده­های انگیزه پیشرفت بر اساس طرحواره­های ناسازگار اولیه و جو عاطفی خانواده بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمام دانش­آموزان دختر سال اول دبیرستان­های شهر قم به تعداد ۱۸۲۳ نفر بود که با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی نمونه­ای شامل ۱۶۰ دانش­آموز انتخاب شدند و به سه پرسشنامه طرحواره­های یانگ ۱۹۹۵، انگیزه پیشرفت هرمنس ۱۹۷۰ و جو عاطفی خانواده هیل برن ۱۹۶۴ پاسخ دادند. یافته­ها: یافته­ها نشان داد جو عاطفی خانواده ۶/۲۶ درصد از تغییرات طرحواره­های ناسازگار اولیه و ۸/۸ درصد از تغییرات انگیزه پیشرفت را پیش­بینی می­کند و طرحواره­های ناسازگار اولیه نیز توان پیش­بینی ۶/۱۸ درصد از تغییرات انگیزه پیشرفت را  دارد. از بین مولفه­های طرحواره ناسازگار اولیه در گام اول مولفه بریدگی طرد ۷/۲۶ درصد و در گام دوم مولفه بریدگی طرد با دیگر جهت­مندی ۷/۳۰ درصد و نیز از بین مولفه­های جو عاطفی فقط مولفه احساس امنیت به­­تنهایی توان پیش­بینی ۵/۱۶ درصد تغییرات انگیزه پیشرفت را داشتند. نتیجه­گیری: از نتایج این پژوهش می­توان در تشخیص­های بالینی، آموزش­ها و برنامه­ریزی­هایی جهت توجه ویژه و ارایه خدمات به خانواده­ها برای ایجاد جو عاطفی سالم در خانواده استفاده کرد و از این طریق طرحواره­های ناسازگار اولیه را اصلاح کرد و انگیزه پیشرفت را ارتقا داد.

: انگیزه پیشرفت, جو عاطفی خانواده, طرحواره های ناسازگار اولیه