وحید نجاتی - دانشگاه شهید بهشتی

هدف: هدف پژوهش حاضر طراحی ابزاری بومی برای سنجش نشانگان گستره درخودماندگی و تعیینویژگیهای روان سنجی آن بود. روش: روش پژوهش از نوع مطالعات آزمونسازی و همبستگی و جامعهآماری دانشجویان دانشگاههای شهید بهشتی و تهران بود که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس۳۸۲ نفر از آنها و نیز ۳۲ نفر از والدین کودکان درخودمانده مراجعهکننده به درمانگاههای توانبخشیدرخودماندگی طراحی و همزمان آزمو نهای « پرسشنامه نشانگان گستره اتیسم » . شهر تهران انتخاب شدذهنخوانی از طریق صدا و تصاویر چشم اجرا شد. تحلیل عاملی اکتشافی، روایی هم زمان با آزمون هایذهنخوانی، روایی افتراقی بین والدین کودکان درخودمانده و همتایان عادی آنها و افتراق دو جنسمحاسبه، و برای تعیین پایایی درونی گویهها از آلفای کرونباخ استفاده شد. یافتهها: تحلیل عاملی هفتعامل مهارتهای زبانی، ارتباطی، اجتماعی، علایق گسترده، کلنگری، همدلی و درک تلویحی را ارائهنمود. همبستگی بین پرسشنامه و آزمونهای ذهنخوانی معنیدار بود. والدین کودکان درخودماندهنسبت به همتایان دارای کودک طبیعی، و مردان در مقایسه با زنان نمرههای بالاتری کسب کردند. آلفای۰ بود. نتیجهگیری: پرسشنامه نشانگان گستره اتیسم برای ارزیابی نشانگان / کرونباخ پرسشنامه ۷۱۸گستره درخودماندگی مناسب و پایایی آزمون نیز مطلوب است و نیز قابلیت افتراق والدین کودکاندرخودمانده را از افراد عادی و افتراق دو جنس از یکدیگر را دارد.

پرسشنامه, تحلیل عاملی, درخودماندگی, روان سنجی, نشانگان