عیسی حکمتی - دانشگاه تبریز
حمیدرضا پوراعتماد - دانشگاه شهید بهشتی
وحید نجاتی - دانشگاه شهید بهشتی

مطالعه حاضر درصدد بررسی یادگیری توالی حرکتی ضمنی در کودکان دچار نارساخوانی و مقایسه آن با کودکان عادی بود. روش: روش پژوهش پس رویدادی و جامعه آماری، کلیه مراجعان مراکز توانبخشی اختلالهای یادگیری شهر تبریز به تعداد ۷۴۰ دانش آموز نارساخوان در سال تحصیلی۸۸-۸۷ بود. از بین آنها ۲۰ نفر با تشخیص نارساخوانی از دو مرکز باغچه بان و سلیمان خاطر به روش دسترس انتخاب و با ۲۰ دانش آموز غیرنارساخوان گروه گواه بر اساس سن تقویمی، جنس، طبقه اجتماعی - اقتصادی و هوشبهر همتا شدند. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه نشانگان نارساخوانی میکاییلی و فراهانی ( ۱۳۸۵ )، آزمون هوشی تجدیدنظرشده وکسلر کودکان ( ۱۳۸۵ )، آزمون خواندن پوراعتماد (۱۳۸۰) و تکلیف کامپیوتری زمان واکنش متوالی نجاتی (۱۳۸۵) بود. یافته ها: نتایج نشان داد کودکان نارساخوان، در اثر سرعت (زمان واکنش) و اثر دقت (پاسخ درست) یادگیری توالی حرکتی ضمنی تفاوت معناداری با گروه گواه ندارند، اما مقایسه میانگین بلوکها حاکی از تفاوت معنیدار کودکان نارساخوان و عادی در هر دو متغیر سرعت و دقت بود و کودکان نارساخوان عملکرد ضعیفی در هر دو شاخص یادگیری ضمنی حرکتی نشان دادند. نتیجه گیری: گرچه کودکان نارساخوان در زمینه تواناییهای حرکتی مشکلاتی دارند، اما یادگیری توالی حرکتی ضمنی در آنها سالم است. فقدان نقص در یادگیری ضمنی میتواند کاربردهایی در زمینه آموزش خواندن در کودکان نارساخوان داشته باشد.

توالی حرکتی, نارساخوانی, یادگیری ضمنی