زهرا صافی - دانشگاه آزاد اسلامی
لادن معین - دانشگاه آزاد اسلامی
سوسن سهامی - دانشگاه آزاد اسلامی

هدف پژوهش تعیین میزان تاثیر درمان آرام سازی پیش رونده عضلانی به عنوان یک درمان علامتی برای بالا بردن سطح کیفیت زندگی بیماران دچار تصلب چندگانه (ام. اس) بود. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ۲ ماهه بود. ۳۰ نفر از بیماران انجمن ام. اس شیراز از میان کلیه اعضا که دارای ملاک ورود به درمان و در دسترس بودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۵) پاسخ دادند. برای پیگیری اثرات درمان ۲ ماه بعد بار دیگر این سنجش به عمل آمد. درمان آرام سازی پیش رونده در ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای، هفته ای دو بار در مورد گروه آزمایش به کار گرفته شد و در گروه مداخله ای صورت نگرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون لوین و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که این درمان کیفیت زندگی بیماران ام. اس را افزایش داده و ۳۷ درصد از تغییرات دیده شده مربوط به درمان آرام سازی پیش رونده عضلانی بوده است. نتیجه درمان در پیگیری ۲ ماهه نیز سطح بالاتری از کیفیت زندگی را نشان داد. نتیجه گیری: می توان درمان آرام سازی عضلانی را به عنوان روشی موثر برای بالا بردن کیفیت زندگی بیماران ام. اس و به عنوان یک درمان علامتی به کار برد.

آرام سازی پیش رونده عضلانی, تصلب چندگانه, زنان, کیفیت زندگی