فاطمه مدرسی - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه
اسماعیل شفق - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینای همدان
امید یاسینی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینای همدان

کانون روایت، منظری است که نویسنده یا راوی برای نگریستن به داستان خود انتخاب  می­کند. تحلیل و بررسی کانون روایت و شگردهای روایی در کشف ساختار منسجم و دقیقی از روایت در آثار داستانی حائز اهمیت شایانی است. یکی از شگردهای روایی که از رهگذر آن می توان به میزان توانایی یک داستان پرداز در شکل دهی به ساختار روایی اثرش پی برد، نظریه کانون روایت ژرار ژنت است. او برای بررسی کانون روایت دو مقوله وجه و لحن را معرفی می کند. در این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی، شگردهای روایی در حکایت­های اسرارالتوحید بر اساس نظریه کانون روایت ژنت مورد بررسی قرار می­گیرد. هدف از این پژوهش شناسایی میزان موفقیت محمدبن منور در بهره گیری از کانون روایی برای انتقال اندیشه های عرفانی، جذابیت و واقع نمایی حکایت برای مخاطب و نمایان ساختن عظمت و کرامت های جد خود ابوسعید ابوالخیر در اسرارالتوحید است.

اسرارالتوحید, کانون روایت, ژنت, وجه و لحن