سیدعلی موسوی داودی - کارشناس ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران، مرکز آموزش عالی طبری

زلزله های سالهای گذشته نشان دهنده این موضوع بود که بسیاری از سازه های عمرانی ساخته شده در مناطق لرزه خیز توانایی مقاومت کردن در برابر اثرات زلزله را ندارند. بنابراین اجرای طرح مقاومسازی یک سازه یکی از اولویت های اصلی جامعه امروز ایران می باشد. بنابراین برای جلوگیری از حوادثی همچون واژگونی یک پل در هنگام زلزله و کاهش خسارت جانی و اقتصادی باید چاره ای اندیشید. هزینه بالای تخریب و ساخت یک سازه جدید و اهمیت تاریخی سازه های قدیمی، بسیاری از دولت ها را بر آن داشته است تا به راهکار مقاوم سازی ساختمان موجود و بهبود عملکرد آن در برابر زلزله را انتخاب کنند. روشهای مرسوم استفاده شده به عنوان تکنیک های تقویت سازه در برابر زلزله و بارهای ثقلی مرده و زنده، نظیر انواع مختلف پوششهای مسلح (نظیر ژاکت فولادی و ژاکت بتنی)، استفاده از ورق های Frp می باشد، بمنظور بررسی و مقایسه عملکرد هر یک از این روشهای مقاوم سازی در این پژوهش به مطالعه و بررسی اثر تاثیر روش ژاکت بتنی و فولادی و الیاف FRP بر روی پایه پل بتنی مسلح پرداخته شد، برای بررسی این هدف از چهار نمونه پل بتنی که در برنامه اجرای محدود آباکوس مورد تحلیل قرار گرفت استفاده شد، در انتها نتیجه شد که اثر مقاوم سازی به روش Frp بهترین راندمان را نسبت به روشهای دارد.

ژاکت بتنی، ژاکت فولادی، الیاف Frp، ستون بتنی