نکیسا پارسا - Research Institue of Behavioral Disorder and Substance Abuse, Hamadan University of Medical Sciences
محمد احمد پناه - Research Institue of Behavioral Disorder and Substance Abuse, Hamadan University of Medical Sciences
پریسا پارسا - Research Center of Chronic Diseases Care in Home, Hamadan University of Medical Sciences
علی قلعه ایها - Research Institue of Behavioral Disorder and Substance Abuse, Hamadan University of Medical Sciences

هدف : هدف از این تحقیق تعیین روابط عاطفی والدین وفرزندان و تاثیر آن بر سازگاری تحصیلی دانشجویان سال اول دانشگاه علوم پزشکی همدان بود. روش کار: یک مطالعه مقطعی بر روی ۳۹۵ نفر دانشجو ی سال اول که بین ۱۹-۱۷ سال سن داشتند در نیمسال اول ۹۰-۱۳۸۹ انجام شد. نمونه هابصورت در دسترس از دانشکده های مختلف جمع آوری شد. داده ها توسط پرسشنامه ای که شامل اطلاعات دموگرافیک، و مقیاسهای خودکارآمدی، دلبستگی به والدین، نزاعهای والدین، رفتار اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانشجویان بود تکمیل گردید. داده ها با آزمونهای مناسب توصیفی و استباطی آماری با نرم افزار SPSS (۱۷) تجزیه تحلیل گردید. نتایج : میانگین سنی دانشجویان مورد بررسی۵۷/۱۸ سال با انحراف معیار ۴۳/۰ بود . بیشتر دانشجویان دختربودند (۷۰.۶%) . ۷۲ % در مقطع کارشناسی تحصیل می کردندو ۸۲% از دانشجویان در خوابگاههای دانشجویی و ۱۵% با خانواه خود زندگی می کردند. در خانواده هایی که دلبستگی بین والدین و فرزند زیاد بود و نزاعهای کمتری بین والدین وجود داشت، سازگاری تحصیلی دانشجویان بیشتر بود. همچنین دانشجویانی که مهارتهای اجتماعی بالاتری داشتنداز سازگاری تحصیلی بهتری برخوردار بودند (p<۰.۰۱) . نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نقش کیفیت ارتباطات بین والدین و فرزند را بر سازگاری تحصیلی دانشجویان نشان می دهد. حمایت و درک خانواده نقش بسزایی در حل مشکلات دانشجویان در دانشگاه دارد . از اینرو نقش خانواده باید مورد توجه سیاستگذران آموزش عالی کشور قرار گیرد.

Academic Adjustments, Students, Parental Attachments, Inter-Parental Conflicts, Adolecsent, سازگاری تحصیلی, دانشجو, دلبستگی والدین, نزاعهای والدین, نوجوان