سکینه پرورشان - دانشگاه علوم پزشکی بابل
عباس شمسعلی نیا - دانشگاه علوم پزشکی بابل
مهری جهانشاهی - دانشگاه علوم پزشکی بابل
محمود حاج احمدی - دانشگاه علوم پزشکی بابل

زمینه و هدف: بیماری دیابت که بیماری مزمنی است، منبعی از استرس برای اعضای خانواده به شمار می آید؛ به ویژه اگر تغییرات ناشی از عوارض بیماری سبب تعارض در نقش ها و وظایف خانوادگی شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنتوانمندسازی خانواده محور بر تهدید درک شده و خودکارآمدی خانواده های سالمندان دیابتی در امه معرض خطر سقوط انجام شد. روش بررسی: این پژوهش نوعی مطالعه کارآزمایی بالینی است که روی ۶۰ سالمند و عضو فعال خانواده سالمند مبتلا به دیابت نوع ۲، در معرض خطر سقوط انجام شد که درسال ۱۳۹۵ به مطب فوق تخصص غدد شهر بجنورد مراجعه کرده بودند. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند. این افراد پس از همسان سازی از نظر ویژگی های جمعیت شناختی به صورت تصادفی ساده زوج و فرد به دو گروه کنترل (۳۰ نفر) و آزمون (۳۰ نفر) تقسیم شدند. مداخله توانمندسازی خانواده محور برای گروه آزمون به مدت ۸ جلسه ۴۵دقیقه ای اجرا شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته، تهدید درک شده و خودکارآمدی بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نسخه ۱۸ نرم افزار SPSS و آزمون های آماری در سطح معناداری   تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات بعد تهدید درک شده در گروه آزمون قبل از اجرای مداخله (شدت ۲۶/۷±۰۳/۵۵ و حساسیت۵۶/۷±۱۶/۵۵) و خودکارآمدی ۹۲/۶±۳۶/۵۶ بود که بعد از اجرای مداخله (شدت ۷۱/۴±۲۳/۶۴ و حساسیت ۳۳/۴±۶۰/۶۴) و خودکارآمدی به ۷۰/۴±۹۰/۶۳ افزایش یافت (۰/۰۰۱>P)، اما در گروه کنترل این اختلاف معنادار نبود (۰/۰۵

Family-based empowerment model, Diabetic elderly, Perceived threats, Self-efficacy, Risk of falling, الگوی توانمندی سازی خانواده محور, سالمند دیابتی, تهدید درک شده, خودکارآمدی, خطر سقوط