پیمان باقرپور - ایران- یاسوج
حسین موسوی - yasouj
سید علی محمد آذربخش - قم. دانشگاه صدا و سیما

چکیدهیکپارچگی و ادغام رسانه های سنتی و تحولات و تغییرات فناوری ها و رسانه های نوین باعث همگرایی رسانه ای شده است. قطعا همگرایی یکی از مهم ترین و در عین حال، بحث برانگیزترین مفاهیمی بوده است که در دو دهه گذشته، در حوزه صنعت رسانه مطرح شده است؛ به طوری که برخی از نظریه پردازان در آستانه قرن بیست و یکم، از همگرایی با عنوان انقلاب دوم صنعتی یاد می کنند. بنابراین این پدیده، فرآیندی مداوم و در حال پیشرفت است که تمامی حوزه های مرتبط با رسانه، از جمله فناوری، صنایع، محتوا و مخاطب را شامل می شود. بدین ترتیب در این پژوهش مساله این است که روش-های همگرایی میان صدا و سیما و فضای در حوزه تولید محتوا چیست؟ پژوهش حاضر به صورت کیفی انجام شده است. داده های پژوهش از طریق مصاحبه عمیق با ۱۲ کارشناس، گردآوری و پس از استخراج و کدگذاری، مقوله بندی شده است. در نهایت، در پاسخ به پرسش اصلی پژوهش،راهکارهایی ارائه شد، که عبارتند از: ۱- آموزش سواد رسانه ای مخاطب ۲- تغییر کارکردهای رسانه ۳- حذف پارازیت ها ۴- استفاده متفاوت از هر دو فضای رسانه ای ۵- تعامل با مخاطب ۶- تغییر استراتژی ها ۷- تغییر سیاست ها از طریق طراحی آرایش رسانه ای، ایجاد سیاست رسانه ای، ایجاد گفتمان مشترک و برخورداری از نیروی متخصص ۸- بهره مندی از آرشیو غنی، اعتماد اجتماعی و مزیت تشکیلاتی صدا و سیما ۹- قابلیت تبدیل شدن و فرآوری محتوا ۱۰- بهره مندی از مزیت نعمت تصویر در صدا و سیما ۱۱- استفاده از محتوای مردم ساخت ۱۲- استفاده از سرعت انتشار بالا در فضای مجازی ۱۳- استفاده از موج سازی.

همگرایی رسانه ای, فضای مجازی, تولیدمحتوا, صدا و سیما