ندا مروتی - علوم تربیتی، دانشگاه بنت الهدی صدر فرهنگیان، سنندج، ایران .

هدف پژوهش حاضر سنجش تاثیر سبک های دلبستگی بر اضطراب جدایی در دانش آموزان پایه اول ناحیه یک شهر سنندج بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه یکم ناحیه یک سنندج، و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۲۲۰ نفر براورد شده است. جمع آوری داده از طریق پرسشنامه های سبک های دلبستگی هازن و شاور ( ۱۹۸۷ ) و اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان بیماهر ( ۱۹۹۹ ) انجام شده است و داده های حاصله با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرس یون چندگانه و به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک های دلبستگی ایمن با اضطراب جدایی دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد P>۰/۰۱ و بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی دوسوگرا رابطه منفی؛ و با اضطراب جدایی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارند P<۰/۰۱. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی دوسوگرا به صورت من فی و سبک دلبستگی ایمن به صورت مثبت و در مجموع - ۲۷ درصد تغییرات دانش آموزان را پیش بینی می کنند R۲=۰/۲۷۰ همینطور، سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی دوسوگرا به صورت مثبت و سبک دلبستگی ایمن به صورت منفی و در مجموع - ۱۶ درصد تغییرات اضطراب جدایی دانش آموزان را پیش بینی می کنند R۲=۰/۱۶۰ بر این اساس می توان نتیجه گرفت سبک های دلبستگی با اضطراب جدایی دانش آموزان رابطه داشته و قادر به پیش بینی معنی دار آنها می باشد.

اضطراب جدایی، سبک های دلبستگی، دانش آموزان ابتدایی.