علی رضایی شریف - دانشیار گروه مشاوره دانشگاه محقق اردبیلی
حسین صادقی مرشت - کارشناس ارشد کودکان استثنایی دانشگاه پیام نور واحد اردبیل
محمدرضا عبدی زاده - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور واحد تبریز
جواد جاهدی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه علامه طباطبایی تهران
رویا شاکر - کارشناس ارشد مشاوره شغلی دانشگاه علامه طباطبایی تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودپنداره و سبکهای دلبستگی در پیش بینی سلامت روانشناختی دانش اموزان ناشنوا و عادی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهر اردبیل است که در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ مشغول به تحصیلاند. حجم نمونه در پژوهش حاضر ۷۰ نفر ۳۵کودک استثنایی (ناشنوای مطلق) و ۳۵ کودک عادی ۱۴ الی ۱۸ سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده ازپرسشنامه دلبستگی هازن و شیور ، آزمون خویشن بک و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) صورت گرفت. برای تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آمار استباطی و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج آماری حاکی از آن است که همه متغییر های ملاک و پیش بین از همبستگی بالایی با سلامت روانشناختی دانش آموزان ناشنوا و عادی دارد. این نتیجه بدین معناست که سبکهای دلبستگی و خودپنداره توان پیش بینی سلامت روانشناختی دانش اموزان ناشنوا و عادی را دارد.

سبکهای دلبستگی ، خودپنداره، سلامت روانشناختی