هادی اشتری - دانشجوی دکتری، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
مهدی جنوبی - دانشیار، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
مریم یوسف زاده - استادیار، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
یحیی همزه - استاد، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران

                                                                                               DOR:۹۸.۱۰۰۰/۱۷۳۵-۰۹۱۳.۱۳۹۷.۳۳.۴۳۸.۶۴.۳.۹.۱۵۸۶ در این پژوهش نانوالیاف کامپوزیتی پلی وینیل الکل (PVA) و نانوکریستال سلولزی (CNC) با فرایند الکتروریسی تهیه شدند. برای انحلال پلیمر PVA از آب یون زدایی شده استفاده شد و از بین غلظت های ۴، ۶، ۸ و ۱۰ درصد وزنی PVA، الیاف سالم در غلظت ۸ درصد تولید شدند. برای تولید نانوالیاف با استحکام بیشتر، CNC در مقادیر ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ درصد بر اساس درصد وزنی PVA به محلول پلیمر افزوده شد و طراحی آزمایشات بر اساس روش تاگوچی برای رسیدن به قطر کمتر از ۱۰۰ نانومتر، با متغیرهای ولتاژ الکتریکی، فاصله الکتروریسی، سرعت تغذیه محلول و غلظت CNC انجام شد. برای مقاوم-سازی نانو الیاف در برابر آب از گلوتارآلدهید (GA) به عنوان پیونددهنده عرضی استفاده شد. ویژگی های مرفولوژیکی و سطحی الیاف با میکروسکوپ های FESEM و SEM بررسی شد. برای بررسی برهم کنش های شیمیایی مواد از FTIR و از آزمون کرنش کششی برای بررسی خواص استحکامی کامپوزیت نانوالیاف استفاده شد. بر اساس نتایج، نانوالیاف با میانگین قطر ۱۶ ± ۸۷ نانومتر در غلظت ۵/۰ درصد CNC، به دست آمدند. در اثر افزودن نانوکریستال، مدول الاستیسیته نانوکامپوزیت ها افزایش و تخلخل آنها کاهش یافت. غوطه وری نانوکامپوزیت ها در محلول گلوتارآلدهید واکشیدگی نانوکامپوزیت ها را کاهش داده و مانع از انحلال و پراکندگی آن ها در آب شد.

نانوکامپوزیت, نانوالیاف, نانوکریستال سلولز, پلی وینیل الکل, الکتروریسی