فریده بخشی - دانشجوی دکتری تکثیر و پرورش آبزیان، گروه تکثیر و پرورش، پژوهشکده مطالعات دریاچه ارومیه، ، دانشگاه ارومیه
ابراهیم حسین نجدگرامی - استادیار گروه علوم زیستی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه
رامین مناف فر - استادیار گروه بیوتکنولوژی، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه
امیر توکمه چی - دانشیار گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه
کاوه رحمانی فرح - استادیار گروه فراوری محصولات شیلاتی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر منابع مختلف کربنی در سیستم پرورشی بیوفلوک بر فراسنجه های رشد، فعالیت آنزیم های گوارشی وپاسخ ایمنی کپور معمولی در برابر عوامل بیماریزا انجام گردید. برای اینکار ۳۰۰ قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی ۰/۵±۲۲/۵گرم، به مدت ۱۰ هفته، با تیمارهای غذایی تجاری (شاهد)، بیوفلوک (ملاس چغندر قند، شکر و نشاسته ذرت) تغذیه شدند. نتایجنشان داد استفاده از منبع کربنی نشاسته ذرت منجر به کاهش ضریب تبدیل غذایی و افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی پروتئاز کل وهمچنین آمیلاز در مقایسه با دیگر منابع منابع کربنی و تیمار شاهد میشود که این اختلاف در مقایسه با سایر تیمارها معنی دار بود (P<۰/۰۵).علاوه براین، باوجود کاهش ۲۵ درصدی غذای روزانه در تیمارهای پرورش داده شده در سیستم بیوفلوک، از نظر میانگین وزننهایی، میزان افزایش وزن، ضریب رشد روزانه، شاخص وضعیت و درصد بازماندگی، تفاوت معنی داری بین تیمارهای بیوفلوک و تیمارشاهد مشاهده نشد (P>۰/۰۵). همچنین دو تیمار بیوفلوک نشاسته و بیوفلوک شکر در برابر باکتری بیماریزای Aeromonas hydrophila مقاومت ۵۰ درصدی نشان دادند در حالیکه میزان این شاخص در بیوفلوک ملاس چغندرقند و همچنین تیمار شاهد ۲۰ درصد بود. در مجموع میتوان اذعان داشت، استفاده از منبع کربنی نشاسته نسبت به سایر منابع کربنی مورد استفاده در این مطالعه از برتری نسبی بالاتری برخورد بود و پیشنهاد میشود جهت پرورش متراکم کپور معمولی مورد استفاده قرار گیرد.

سیستم بیوفلوک، کپور معمولی، منبع کربنی، سیستم ایمنی، Aeromonas hydrophila