حسین آدینه - استادیار، دکتری تخصصی تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس
محمد هرسیج - استادیار، دکتری تخصصی شیلات، گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس

تکنولوژی بیوفلاک به عنوان یک تکنیک پرورشی با حفظ کیفیت آب مطرح است که شامل جلبک، باکتری ها وزئوپلانکتون ها است، این مجموعه تا حدی در داخل ذرات بیوفلاک موجود است. هدف از این مطالعه تاثیرسطوح مختلف بیوفلاک بر کیفیت آب تانک های پرورش پست لارو میگوی وانامی است. پست لاروها با میانگینوزنی ۰/۸۵±۷/۴۸ میلی گرم در ۱۵ تانک ۴۰ لیتری با تراکم ۱۰ پست لارو در لیتر ذخیره سازی شدند. میزان بیوفلاک افزوده شده در تیمار ۱ (۲۵% بیوفلاک + ۷۵% کنسانتره) و تیمار ۵ بدون بیوفلاک: ۱۰۰% کنسانتره) بود. آزمایش به مدت ۲۸ روز بطول انجامید. سطح آمونیاک کل در تیمار ۴ نسبت به دیگر تیمارها کاهش نشان داد (P<۰/۰۵). سطح نیترات بطور معنی داری در تیمار ۴ و تیمار ۳ نسبت به دیگر تیمارهای در روز ۲۸ آزمایش کاهش یافت (P<۰/۰۵). غلظت کل مواد جامد معلق (TSS) در تیمارها در طول دوره آزمایشی افزایش داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که بیوفلاک به میزان کافی میتواند کیفیت آب محیط پرورش میگو را بهبود بخشد.

میگو، بیوفلاک، کیفیت آب