حسین شصتی - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
علی رضا لادن مقدم - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران

در این تحقیق از یک چمن ورزشی که آمیخته ای از گونه­ چاوی (Lolium perenne)شامل ارقام Fancy(%۲۵) و Esquire(%۲۰)، گونه فریژکنتاکی (Poa pratensis) شامل ارقام Brooklawn(%۱۰) و Liberator(%۱۰) و گونه چمانواش بلند (Festuca arundinacea) شامل ارقام Borneo(%۲۰) و Greystone (%۱۵) استفاده شده است. تیمارها شامل پاکلوبوترازول با غلظت­های (mg/L-۱۱۲۰، ۸۰، ۴۰) که ۴ لیتر از این محلول­ها در متر مربع به درون خاک تزریق شد، مالئیک هیدرازید با غلظت­های (mg/L-۱۱۵۰۰،۱۰۰۰،۵۰۰) که ۵/۰ لیتر از این محلول ها در متر مربع به صورت محلول پاشی به کار رفت، پاکلوبوترازول + مالئیک هیدرازید نیز با سه غلظت mg/L-۱۴۰ پاکلوبوترازول +mg/L-۱۵۰۰ مالئیک هیدرازید، mg/L-۱۸۰ پاکلوبوترازول + mg/L-۱۱۰۰۰ مالئیک هیدرازید،mg/L-۱۱۲۰ پاکلوبوترازول + mg/L-۱۱۵۰۰ مالئیک هیدرازید بکار رفت و تیمار شاهد. در مجموع آزمایش با ۱۰ تیمار در ۴ تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی انجام شد. تجزیه آماری داده­ها با نرم افزار SPSS انجام و میانگین آن ها با استفاده از آزمون چند دامنه دانکن در سطح ۱% مورد مقایسه قرارگرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، ماده­ی مالئیک­هیدرازید سریع­تر از پاکلوبوترازول و حتی ترکیب این دو ماده موجب کاهش رشد می­شود.