نرگس عدالتی منش - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
ساسان باقری - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
محمد حسین آدابی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مصطفی قماشی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
محمد بومری - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

پهنه راور واقع در جنوب بلوک طبس، سرزمینی گوه ای شکل است که بین دو گسل مرزی نایبند در شرق و کوهبنان در غرب محصور گشته است. نهشته های دوران دوم خصوصا رخساره های ژوراسیک از گسترش، تنوع و رخنمون های مناسبی در این پهنه برخوردار هستند. نهشته های تبخیری - کربناته ژوراسیک پسین موسوم به آهک های پکتن دار، سری راور، گچ مگو و تبخیری های قرمز بیدو مهم ترین بخش های سازنده این نهشته ها هستند. نهشته های مذکور در پنج برش زمین شناسی در مناطق حورجند، لکرکوه-۱ و ۲، خورند و شرق بهاباد به ترتیب از جنوب به شمال بررسی شده اند. ۱۱ رخساره شاخص در این نهشته ها شناسایی شد که به محیط های کمربند پهنه های جزر و مدی، لاگون، پشته های کربناته و دریای آزاد ختم می شوند. بررسی تغییرات رخساره ای حکایت از تشکیل تبخیری ها در یک محیط پلاتفرمی احتمالا شبیه به رمپ کربناتی کم عمق هموکلینال دارد. این حوضه-های سبخایی به شکل نوارهای باریک و طویلی در راستای شمال غربی گسترش داشته اند. در مقابل در راستای عمود بر روند حوضه به سمت شرق یا غرب این نهشته ها جای خود را به رسوبات تخریبی با رخساره های عمیق تر و لغزش های زیر دریایی در سازندهای هجدک و بغمشاه داده اند. از آنجایی که کربنات های کرتاسه با ناپیوستگی زاویه دار در پهنه راور اغلب سازندهای مذکور را می پوشاند بنابراین حوضه رسوبی می بایست در ژوراسیک پسین تکاپوی تکتونیکی بارزی را پشت سر گذاشته باشد. این جنبش تکتونیکی ممکن است مربوط به مرحله ریفت قاره ای بوده و تغییرات رخساره ای جانبی مربوط به رسوبگذاری بر روی بلوک گسله ها و یا دره های حاشیه آنها باشد.

ایران مرکزی, بلوک طبس, ژوراسیک پسین, محیط تکتونورسوبی, نهشته های تبخیری