بهمن زندی - استاد گروه زبان شناسی دانشگاه پیام نور
بلقیس روشن - دانشیار گروه زبان شناسی دانشگاه پیام نور
امیررضا وکیلی فرد - استادیار گروه آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
لیلا گلپور - دانشجوی دکتری زبان شناسی همگانی دانشگاه پیام نور تهران

مهارت شنیداری و مهارت گفتاری از لحاظ دانش آموزشکاوی زبان ارتباط تنگاتنگی در تعاملات زبانی با یکدیگر دارند. از این رو، عموما اندازه گیری درک شنیداری بدون در نظر گرفتن سایر مهارت های زبانی فارسی ­آموزان کمی دشوار به نظر می­ رسد. هدف این پژوهش، پاسخگویی به این پرسش است: آزمونی که گزینه­ های آن در قالب نوشتاری ارائه می­ گردد، برای ارزیابی مهارت شنیدن مناسب تر است یا آزمونی که گزینه ­ها در آن به صورت گفتاری طراحی و اجرا می گردد؟ بدین منظور، برای سنجش درک شنیداری، آزمونی طراحی گردید و برای اجرای این پژوهش، گزینه­ های آزمون در دو قالب نوشتاری و گفتاری ارائه گردید. نمونه ی آماری این پژوهش را ۳۶ فارسی آموز غیرایرانی مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) در رده ی سنی ۱۸ تا ۲۵ سال تشکیل می­ دادند که از لحاظ زبانی در سطح پیشرفته و به طور تصادفی انتخاب شدند. روش انجام تحقیق از نوع میدانی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که در مقایسه با قالب گفتاری، دیدگاه آزمودنی ها نسبت به دیدگاه نوشتاری، مثبت تر و رضایت مندی آنان نیز از این نوع قالب ارائه گزینه­ ها بیشتر بوده است، اما آزمودنی ها در پاسخ به گزینه ­ها در قالب گفتاری عملکرد بهتری داشته و موفقیت بیشتری به دست آورده اند.

آزمون شنیدن, پرسشهای چندگزینه ای, گزینه های گفتاری و نوشتاری