علی حسنلو
تیمور سهرابی
شروین احمدی
محسن ذوالفعلی زاده

با توجه به اهمیت انتقال سیالات حیاتی از جمله آب در دنیای امروز، تلاش برای یافتن راهی که بتواند با کمترین هزینه سبب کاهش مصرف انرژی در هنگام انتقال سیال شود، مهم است. از جمله مهم ترین و ساده ترین راه ها، استفاده از مواد کاهنده اصطکاک در جریان است. هدف از این پژوهش، افزودن مقادیر کم از سه پلیمر کارآاکریل۳۰، کارآاکریل ۵۸ و سدیم کربوکسی متیل سلولز در خطوط لوله سیستم آبیاری بارانی برای بررسی تغییرات میزان تلفات هد ناشی از اصطکاک درخطوط لوله ها و تاثیر آن بر شعاع پاشش آبپاش ها است، در این آزمایش کارآاکریل۳۰ و ۵۸ در غلظت های ۵۰۰،۱۰۰ و ۱۰۰۰ و سدیم کربوکسی متیل سلولز در غلظت های ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر لیتر به آب داخل مخزن اضافه و بعد از حل شدن، با پمپ وارد خط لوله و از طریق آبپاش ها پاشش انجام شده است. پلیمرهای سدیم کربوکسی متیل سلولز و کارآاکریل۳۰ عملکرد بهتری نسبت به کارآاکریل ۵۸ نشان دادند. مقدار افت در دبی ۴۲۳‎/۰ لیتر بر ثانیه برای آب خالص، کارآاکریل۳۰ در غلظت ۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر، کارآاکریل ۵۸ در غلظت ۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر و سدیم کربوکسی متیل سلولز در غلظت ۱۵۰ میلی گرم بر لیتر به ترتیب ۰۴‎/۲۰، ۸‎/۱۲، ۰۹‎/۱۶ و ۳۹‎/۱۲ متر در لوله ای به طول ۴۰ متر و به قطر ۲۰ میلی متر اندازه گیری شد.

پلیمر, خطوط لوله, ماده کاهنده دراگ, شعاع پاشش آبپاش, کاهش دراگ