سیما قرآنی سیرجانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی
محسن آیتی - استادیار گروه علوم تربیتی و برنامه ریزی درسی دانشگاه بیرجند

نظامهای آموزشی به عنوان بارزترین نمود سرمایه گذاری نیروی انسانی، سهم قابل توجهی از بودجه هر کشور را به خود اختصاص داده است. باتوجه به اهمیت و نقش نظام آموزشی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، ضروری است در جهت بهبود کیفیت آن اقدامات اساسی صورت گرفته و از هدررفتن سرمایههای انسانی و مادی جلوگیری شود. هرچند موسسات آموزشی و دانشگاهها شروع به بررسی دقیق چگونگی استفاده موثر و کارآمد اطلاعات و دانش به منظور فراهم نمودن یک محیط آموزشی بهتر نمودهاند اما در درک کاربرد مدیریت دانش به عنوان یک رویکرد نوین برای تقویت و بهبود کیفیت فعالیتهای آموزشی، پژوهشی و فرآیندهای کاری دارای مشکلاتی هستند. موسسات آموزشی و دانشگاهها برای بهبود کیفیت، بهینه سازی روشهای آموزشی و توسعه روشهای نوین، نیازمند بستر مدیریت دانش میباشند تا با اکتساب، اشتراک، سازماندهی و انتقال دانش گروهی از یک نهاد درونگرا، نخبهپرور و محدود، به مجموعهای برونگرا، مرتبط با مسائل جامعه و پاسخگو به نیازهای مردم تبدیل شوند و در این صورت است که میتوانند سهم حقیقی خود را در پیشبرد و توسعه کشور ایفا نمایند. این مقاله تلاش میکند تا تصویر روشنی از ابتکارات مدیریت دانش در موسسات آموزشی ارائه داده، میزان تاثیر فعالیتهای مدیریت دانش و همچنین مشکلات و موانع اجرایی آن را مورد بررسی قرار دهد. نتایج مطالعات نشان میدهد اگرچه کاربردهای مدیریت دانش به آسانی اعمال و اجرا نمیشوند، اما نظامهای آموزشی میتوانند از فرآیندهای مدیریت دانش نفع و بهره فراوانی برده و سطح کیفیت فعالیتهای خود را با بکارگیری مدیریت دانش ارتقا دهند.

مدیریت دانش، نظام آموزشی، کیفیت