اکبر پورغلامی - پژوهشکده آبزی پروری، آبهای داخلی، بندر انزلی
سیدمحمد صلواتیان - پژوهشکده آبزی پروری، آبهای داخلی، بندر انزلی
اسماعیل صادقی نژاد - پژوهشکده آبزی پروری، آبهای داخلی، بندر انزلی
مهدی مرادی چافی - پژوهشکده آبزی پروری، آبهای داخلی، بندر انزلی

در این تحقیق اثر چهار رژیم غذادهی بر هورمون کورتیزول مورد مطالعه قرار گرفت. این تحقیق در قالب ۴ تیمار و ۳ تکرار بصورت کاملا تصادفی به مدت ۶۵ روز انجام شد. در این تحقیق از تعداد ۲۳ عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان در هر واحد پرورشی با میانگین ۴۲±۱۹/۴۷ گرم استفاده گردید. تیمارها به ترتیب عبارت بودند از: تیمار:A شاهد، با غذادهی بطور مداوم. تیمار۴ :B هفته گرسنگی و ۵ هفته غذادهی مجدد. تیمار ۳ :C هفته گرسنگی و ۵ هفته غذادهی مجدد، تیمار ۲ :D هفته گرسنگی و ۵ هفته غذادهی مجدد. غذادهی در حد اشتها و دو بار در روز صورت پذیرفت. شاخص هایی از قبیل هورمون کورتیزول، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و درصد مصرف غذای روزانه اندازه گیری گردیدند. در بررسی ضریب رشد ویژه بیشترین میزان متعلق به تیمارهای B و C بوده که این دو تیمار با سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشتند (p<۰.۰۱) ولی با یکدیگر تفاوتی را نشان ندادند در بررسی های ضریب تبدیل غذایی، تفاوتی بین تیمارها مشاهده نگردید .)p<۰/۰۵( هورمون کورتیزول پلاسما در دوران گرسنگی روند افزایشی را نشان داد اما در دوران غذادهی مجدد تغییرات این هورمون روند مشخصی را نشان نداد. با توجه به این مساله که کورتیزول متاثر از دستکاری عوامل محیطی و استرس دهنده های مختلف است و در مدت اندکی سریع تغییر می کند. پیشنهاد می شود که در مطلاعات آتی دستکاری و استرس دهنده های محیطی را به حداقل رساند تا بتوان روند دقیق تغییرات کورتیزول را مورد بررسی قرار داد.

ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، کورتیزول، محرومیت غذایی