حمیدرضا یارمحمدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران-آب، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
حسام وطن دوست - استادیار گروه عمران ، واحد پرند و رباط کریم ،دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
محمدرضا کاویانپور - استاد گروه عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

توسعه کم اثر(Low Impact Development) روشی است برای مدیریت رواناب شهری که در آن می توان شرایط هیدرولوژیکی طبیعی حوضه و بهبود جنبه های محیط زیست را بازسازی کرد. این روش برکاهش حجم رواناب، پاکسازی رواناب و همچنین افزایش نفوذ آب های سطحی تاکید می کند. هدف اصلی این پژوهش کاهش رواناب سطحی و مجموع مواد جامد معلق (TSS) با استفاده از روش توسعه کم اثر (LID) می باشد. بدین منظور در این تحقیق با استفاده از نرم افزارSMWW اثرات و چگونگی تاثیر دو LID پیاده روی نفوذپذیر و سنگر نفوذ در کاهش دبی و آلودگی رواناب در محدوده مورد مطالعه شهر کرج مورد تحقیق قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که اجرای تکنیک پیاده روی نفوذپذیر در خیابان های اصلی و فرعی سبب کاهش ۳۲ درصد دبی رواناب و نیز سبب کاهش ۵۵ درصدی مجموع مواد جامد معلق می گردد. به کارگیری تکنیک سنگر نفوذ نشان داد که دبی رواناب ۱۴ درصد و مجموع مواد جامد معلق به میزان ۶۶ درصد کاهش یافته است. همچنین با استفاده از مقایسه نتایج به دست آمده از سناریوی پیاده روی نفوذ پذیر و سنگر نفوذ مشخص گردید که جهت کاهش دبی رواناب استفاده از روش پیاده روی نفوذپذیر مناسب تر بوده و جهت میزان کاهش مواد معلق جامد روش سنگر نفوذ مناسب تر می باشد. بررسی های به عمل آمده نشان داد، روش پیاده روی نفود پذیر در زمان رسیدن به پیک سیلاب تاثیری نداشته و این اثر در سنگر نفوذ بسیار ناچیز می باشد. همچنین استفاده از روش های پیاده روی نفوذپذیر و سنگر نفوذ بر روی اوج سیلاب موثر بوده و درسرعت تخلیه سیلاب (بازوی پایین رونده هیدروگراف سیلاب) موثر نمی باشد.

روش های توسعه کم اثر(LID)، پیاده روی نفوذ پذیر، سنگر نفوذ، نرم افزارSWMM دبی سیلاب مجموع مواد جامد معلق (TSS)