محدثه عابدینی - گروه معماری ، موسسه آموزش عالی پرتو ، موسسه غیرانتفاعی، زاهدان، ایران
مصطفی امتی - استادیارگروه شهرسازی، موسسه آموزش عالی پرتو ، موسسه غیرانتفاعی، زاهدان، ایران

فرودگاه به عنوان یکی از نمادهای فن آوری بشری نقش مهمی را در ارتباطات و حمل ونقل بر عهده دارد از گذشته تاکنون بشر در طراحی فضاهای مورداستفاده خود سعی کرده است از مصالح و شیوه هایی استفاده کند که بیشترین تناسب را با اقلیم داشته باشد. در دهه های اخیر استفاده از مصالح نانو در پوشش ساختمان ها رواج پیداکرده است پس یکی از مصالحی که در این تحقیق موردپژوهش قرارگرفته است مصالح نانو تیتانیوم است که با استفاده از مصالح تیتانیوم می توان کیفیت هایی هم چون خود تمیز شوندگی و جلوگیری از هدر رفت انرژی را شاهد بود در طراحی این پروژه از حرکت هواپیما در حال اوج گیری و موج خروشان دریا که حس تعلق را در منطقه و بیننده ایجاد می کند ایده گرفته شده است و در آن مصالحی که با اقلیم چابهار سازگاری دارد به کار گرفته خواهد شد و همچنین راهکارهایی برای آینده و توسعه فرودگاه و پیشرفت فناوری حمل نقل چابهار به عنوان گزینه برتر و نتیجه حاصل از این پژوهش ارائه خواهد شد.

طراحی فرودگاه ، اقلیم چابهار، مصالح نانو تیتانیوم