علیرضا محسنی تبریزی - دانشگاه تهران
علیرضا کلدی - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی
مهدیه جوادیان زاده - واحد علوم و تحقیقات تهران

  سابقه و اهداف: خشونت نسبت به زنان در خانواده، واقعیتی آزار دهنده است. این نوع خشونت، عرصه زندگی را برای زن و شوهر تنگ می کند و اثرهای متعدد و قابل توجهی بر کودکان و نوجوانان شاهد این خشونت بر جای می گذارد.   تحقیقات نشان می دهد در خانواده هایی که فرزندان کتک خوردن مادران خود را تجربه کرده اند، در بزرگسالی، دختران تمایل به تحمل همسرآزاری دارند و پسران، کتک زدن همسر را حق قانونی خود می دانند.   نتایج حاصل از طرح ملی بررسی خشونت خانگی علیه زنان در ۲۸ استان که درمحدوده زمانی سال ۸۰ ۷۵ انجام شد حاکی از افزایش ۲۳ درصدی خشونت خانگی علیه زنان در شهرستان یزد است تحقیق حاضر درصدد بررسی عوامل موثر بر خشونت خانگی علیه زنان در شهرستان یزد انجام گرفته است.   روش بررسی : روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع پیمایش است. جامعه آماری تحقیق را کلیه زنان متاهلی که به علت همسرآزاری در ۳ ماهه آخر سال ۱۳۸۹ به مراکز پزشکی قانونی و بهزیستی شهرستان یزد مراجعه نموده اند تشکیل می دهند. نمونه مورد بررسی ۱۴۲ زن مورد خشونت قرار گرفته بوده و روش نمونه گیری به صورت نمونه در دسترس بوده است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بود و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی بر حسب مورد استفاده شده است.   یافته ها : یافته های پژوهش نشان می دهد که تفاوت سنی زوجین ، اعتقاد به باورهای مرد سالارانه و وضعیت زندگی شوهر در دوران کودکی از نظر مشاهده، تجربه و یادگیری خشونت در خانواده با خشونت علیه زنان ارتباط معنادار دارد.   نتیجه گیری : مهم ترین نتیجه پژوهش تاکید بر نقش پررنگ تربیتی فرهنگی در بروز پدیده همسرآزاری است. بطوریکه مردانی که در کودکی در خانواده شاهد کتک خوردن مادران خود بوده اند بیشتر به خشونت علیه زنان روی می آورند و زنانی که به باورهای مردسالارانه معتقدند و به نوعی آن را پذیرفته اند نیز بیشتر مورد خشونت واقع شده اند.   

Violence against women, Patriarch opinions, Observation of violence, خشونت علیه زنان، باورهای مرد سالارانه، یادگیری خشونت