حسین آشیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، روان شناسی بالینی، دانشگاه محقق اردبیلی
رویا ملاک - کارشناسی روان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

مقدمه و هدف: همه گیری بیماری کوید ۱۹ پیامدهای روانشناختی متعددی برای افراد، به ویژه زنان و کودکان دارد. افسردگی دران نشده در این دوره ممکن است اثرات طولانی مدتی بر روی فرد و خانواده داشته باشد. بنابراین، ترسیم عوامل موثر بر افسردگی زنان در این شرایط اهمیت بسیاری دارد؛ در این راستا، حاضر با هدف بررسی نقش خودگویی و افکار خودآیند در پیش بینی علائم افسردگی زنان متاهل در طول همه گیری بیماری کوید ۱۹ انجام شد. روش: روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متاهل شهر مشهد است که ۳۷۵ نفر از آن ها با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش نامه های خودگویی کالوت و هماران، افکار خودآیند هولون و کندال و مقیاس افسردگی بک پاسخ دادند. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که خودگویی مثبت با افسردگی، رابطه منفی معناداری دارد (P<۰/۰۵). همچنین خودگویی منفی و افکار خودآیند همبستگی مثبت معناداری را با افسردگی نشان می دهند (P<۰/۰۱). همچنین مقیاس های خودگویی مثبت، خودگویی منفی و افکار خودآیند به ترتیب ۱۲، ۱۳ و ۲۳ درصد از واریانس افسردگی را پیش بینی می کنند. بحث: با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد می شود که زنان دارای افسردگی به جلسات روان درمانی فردی آنلاین ترغیب شوند و آموزش های مربوط به کنترل افکار خودآیند و خودگویی منفی نیز در روند روان درمانی مورد توجه قرار بگیرند.

افسردگی، خودگویی، افکار خودآیند، کوید۱۹، زنان