نرگس صبح خیز جویباری - دانشجوی کارشناسی ارشد، روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مجازی حل مسئله بر کنترل خشم و تعامل والد- کودک مادران در دوران کرونا بود. این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان ابتدایی شهر جویبار بود که از این میان به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس تعداد ۲۴ نفر انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی ۱۲ نفر در گروه آزمایش و ۱۲ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. داده ها به وسیله سیاهه ابراز حالت صفت خشم (اسپیلبرگر، ۱۹۹۹) و پرسش نامه ارزیابی رابطه والد-فرزند (فاین و همکاران، ۱۹۸۳) جمع آوری شدو گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش مهارت حل مسئله را به صورت مجازی دریافت نمودند، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن بود مه در مرحله پس آزمون بین کنترل خشم مادران دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشته است (P<۰/۰۵)، اما بین تعامل والد-کودک مادران دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود نداشته است (P>۰/۰۵). با در نظر گرفتن نتایج پژوهش، می توان از آموزش مجازی مهارت های زندگی از جمله مهارت حل مسئله برای بهبود مدیریت هیجان همچون خشم بهره گرفت.

قرنطینه، حل مسئله، مدیریت خشم، تعامل والد-کودک