مهدی صبوری پور - استادیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، گروه حقوق جزا و جرم شناسی
شقایق مداحی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی

خشونت خانگی از جمله پر تکرارترین مصادیق خشونت های میان فردی است. گستردگی دامنه این نوع خشونت، آثار شدید آن بر سلامت جسمی و روانی اعضای خانواده و پایین بودن نرخ گزارش دهی این جرم باعث شده است که اتخاذ تدابیر پیشگیرانه نسبت به آن در توصیه های مراجع مختلف بین المللی تاثیرگذار در حوزه سیاست جنایی، جایگاه برجسته ای داشته باشد. اما شیوع بیماری کوید ۱۹ باعث افزایش این نوع خشونت ها شده است. یافته های این تحقیق، که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، نشان می دهد که بخش عمده ای از عوامل موثر در افزایش خشونت خانگی در دوران همه گیری کوید ۱۹، جنبه روانی دارند. اضطراب و افسردگی ناشی قرنطینه، فشارهای روانی ناشی از ناامنی های اقتصادی همچون بیکاری، هراس مستمر از ابتلا به بیماری و ینز سوگ و پریشانی ناشی از فوت نزدیکان در اثر بیماری، از مهم ترین عوامل روانی موثر در افزایش خشونت های خانگی در دوران همه گیری کرونا هستند. آگاه سازی اشخاص نسبت به تدابیر خودکنترلی مانند مدیریت خشم، افزایش ظرفیت خدمت رسانی نهادهای حمایتی و مداخله فوری و موثر در موارد حاد به منظور پیشگیری از تکرار جرم، از جمله تدابیری هستند که برای کنترل خشونت خانگی در این دوران باید مورد توجه جدی قرار گیرند.