محمد جان بزرگی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی پردیس ارس دانشگاه تهران ، شهر تهران
غلامرضا زهتابیان - استاد ، دانشگاه تهران / دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
حسن خسروی - دانشیار، دانشگاه تهران / دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
مهین حنیفه پور - دکتری مهندسی منابع طبیعی- بیابانزدایی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران

امروزه نقش محیط زیست در زندگی اجتماعی و سلامت جامعه بر کسی پوشیده نیست و وظیفه همه کسانی(مردم، دولت ها، سازمان های بین المللی و ...) که بر روی این کره خاکی زندگی می نمایند حفاظت از محیطزیست می باشد. در چند دهه گذشته همواره شاهد به خطر افتادن محیط زیست و آسیب رساندن به آن بودهایم که بر اثر آن ساکنین زمین ضرر و زیان های بسیاری را متحمل شده اند. یکی از مواردی که در سالهای اخیردلیل کم آبی و عدم رعایت اصول زیست محیطی با پدیده خشکسالی روبرو شده تالاب دریاچه هامون درمنطقه سیستان است. تغییرات در فراوانی و میزان آبگیری دریاچه های دائمی و موقتی ممکن است منجر بهنوسانات قابل توجهی درمیزان گرد و غبار منطقه در مقیاس سالانه و فصلی و در نهایت به افزایش فعالیت هایطوفان گرد و غبار منجر شود. بسیاری از دریاچه های سراسر دنیا پس از خشک شدن به عنوان کانون تولیدگرد و غبار تبدیل شدند که از آن جمله می توان به دریاچه هامون در جنوب شرق ایران اشاره کرد که از آن بهعنوان یک منطقه عمده انتشار ذرات گرد و غبار در جنوب غربی آسیا قلمداد می کنند که طوفان های ناشی ازآن، منطقه سیستان در جنوب شرق ایران، افغانستان، پاکستان و دریای عمان را تحت تاثیر قرار می دهد و برآب و هوا، کیفیت هوا ، سلامت انسان ها و محیط زیست این مناطق تاثیر بسزایی دارد. آثار مخرب زیستمحیطی و وقوع طوفان های نمکی و گردوغبار و از بین رفتن کشاورزی از مهمترین آثار زیان بار خشک شدناین دریاچه می باشد. وجود این دریاچه نقش اساسی در زندگی مردم منطقه سیستان داشته و علاوه بر اثراتمثبت طبیعی، اثرات اقتصادی و اجتماعی آن نیز بارز می باشد. ریزگردها به دلیل همراه داشتن مواد سمیمختلف، علاوه بر اینکه مخاطرات محیطی و اقتصادی را در کشور موجب شده اند، بلکه سلامت ساکنینشهرهای در معرض گرد و غبار را نیز به خطر انداخته اند.

گردوغبار، سلامت، سیستان، هامون