هما ایرانی بهبهانی - دانشیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
مریم برنجی - کارشناس ارشد طراحی محیط زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

در سالهای اخیر با افزایش روند گسترش شهرها ، علاوه بر کاهش تدریجی محیط های طبیعی درون شهری، پیوستگی بین محیطهای طبیعی نیز از بین رفته به طوری که محیطهای طبیعی درون شهری همچون لکه هایی مجزا از بستر طبیعی پیرامون شهر درون بافت شهری محصور شده اند. از طرفی آثارتاریخی درون شهرها ، که به عنوان تنها نشانه های باقی مانده از تمدنهای قبل مطرح بوده ، نیز همچون محیطهای طبیعی تحت تاثیر روند گسترش شهرها و افزایش جمعیت ، در معرض نابودی قرارگرفته و از کیفیت آنها کاسته شده است. هدف اصلی این تحقیق، ایجاد پیوستگی و حفاظت توسط مسیرهای سبز بین ساختارهای طبیعی و تاریخی درون و اطراف شهرهاست به طوری که شبکه ای به هم پیوسته و مرتبط از ساختارهای طبیعی و تاریخی ایجاد شود. در این تحقیق از تلفیق دو رویکرد زیست محیطی منظر و تاریخی استفاده شده است تا دیدی همه جانبه نسبت به هر دو ساختارطبیعی و تاریخی ایجاد شود. روش پژوهش در این تحقیق ، عبارت است از: جمع آوری و تحلیل اطلاعات ، مشخص کردن ساختارهای طبیعی و تاریخی ری ، روی هم گذاری ساختارهای طبیعی و تاریخی در جهت رسیدن به مهمترین ارتباطات بین آنها برای ایجاد مسیرهای سبز ، تعریف مسیرهای سبز اصلی و در نهایت تعریف شبکه طبیعی تاریخی. به منظور برآورده کردن هدف تحقیق ، شهرری به عنوان شهری تاریخی که نشانه های تمدن چندهزار ساله را در خود داراست و دارای پتانسیلهای طبیعی متعددی از جمله فضاهای سبز و باز فراوان در درون و اطراف شهر است به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است. نتیجه این تحقیق، ارائه طرح راهبردی ، برای ایجاد شبکه پیوسته تاریخ و طبیعت توسط مسیرهای سبز بوده تا ضمن حفاظت از ساختارهای طبیعی و تاریخی درون شهری، شبکه ای یکپارچه و مرتبط از این دو ساختار نیز ایجاد شود.

پیوستگی , تاریخ , ری, طبیعت, مسیر سبز