فهیمه شیرشاهی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی سیستم های کشاورزی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
حسین بابازاده - دانشیار گروه مهندسی سیستم های کشاورزی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
نیازعلی ابراهیمی پاک - دانشیار بخش آبیاری موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی.
محمدرضا خالدیان - دانشیار گروه مهندسی اب دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان و پژوهشکده حوزه آبی دریای خزر، رشت، ایران.

آب به­عنوان مهم­ترین و محدودکننده­ترین نهاده تولیدی در اغلب مناطق کشاورزی ایران خودنمایی می­کند. از طرفی استفاده بهینه از منابع آب یکی از مهم­ترین مسائل مطرح در کشاورزی پایدار به­شمار می­آید. آب به­عنوان یک منبع قابل تجدید همواره به­عنوان یک رکن اصلی کشاورزی مطرح بوده است. در مطالعه حاضر یک مدل بهینه­سازی به منظور حداکثر نمودن سود و حداقل برهم خوردن پایداری منابع آب در کانال­های L۱، L۲، L۳، L۴، L۴A، L۵، L۶ ، L۷، L۸، L۹، L۱۰، L۲۰ در شبکه آبیاری و زهکشی دشت قزوین توسعه داده شد. مدل بهینه­سازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک چندهدفه با دو تابع هدف مجزا ارایه گردید. برای واسنجی مزرعه­ای مدل، نسبت کشت، هزینه تولید و قیمت فروش گیاهان عمده و مهم به همراه نسبت کشت آن­ها در سال زراعی ۱۳۹۴ جمع­آوری گردید. نتایج، حاکی از افزایش سود خالص به میزان ۶۴ درصد نسبت به الگوی کشت موجود از طریق کاهش سطوح زیرکشت محصولات با سود خالص کم و افزایش سطح زیرکشت محصولات با درآمد بالا می­باشد. افزایش درآمد حاصله از تغییر در الگوی کشت ثابت می­کند اصلاح الگوی کشت موجود نیاز به بازنگری و تغییر دارد. هم­چنین با توجه به تعریف تابع هدف دوم، میزان آب مصرفی در شرایط بهینه ۲۰ درصد کاهش یافت.

الگوریتم ژنتیک, NSGAII, سود اقتصادی, پایداری منابع آب