بهناز اسدی کیا

دگرگونی های اخیر و گسترده در جهان نمایانگر چالش برای رهبرانی است که سیاست خارجی را تنظیم یا کسانی که آن را مطالعه می کنند. تغییراتی را که از نیمه ی دهه ی ۱۹۸۰ در سیاست جهانی رخ داده است، در نظر بگیرد. ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی، در یک نمایش بین المللی که تنش های نظامی (با میلیون ها سرباز و هزاران کلاهک هسته ای) بر آن غالب بود، همراه با نمایش های فرعی آشوب های سیاسی، تشکیل اتحادیه ها، فجایع حقوق بشری و جنگل های وکالتی در کشورهای در حال توسعه، بازیگران اصلی بودند. در دهه ی ۱۹۸۰ تعداد اندکی می توانستند پایان این نمایش را پیش بینی کنند. برخی کارشناسان انتظار داشتند که جنگ سرد با یک بانگ بلند -یک جنگ جهانی گرما- هسته ای به پایان می رسد، دیگران معتقد بودند جنگ سرد با یک شیون- افول سریع نقش آمریکا در سیاست های جهانی و زوال نظم جهانی پایان خواهد یافت. واضح است که بسیاری از این پیش بینی ها بی پایه بودند