حسن روحانی

مفروض این نوشتار آن است که آموزش مهارت های زندگی مختص نظام آموزش و پرورش نیست، بلکه این مساله جایگاه خود را در بین دست اندرکاران امور اجتماعی، فرهنگی و... نیز به دست آورده است. مقابله با چالش های جدید و جدی در عرصه نظام جهانی و تربیت افرادی لایق در مواجهه با رشد چشمگیر جوامع مجازی و ارتباطات نوین، دغدغه اصلی این نوشتار را تشکیل می دهد. توجه به نقش کلیدی و بنیادین نظام آموزش و پرورش و چگونگی رویارویی با مسائل فوق در حوزه برنامه ریزی و سیاست گذاری های آموزشی، مواجهه با ناسازه های جهانی شدن و بومی ماندن، بحران سلامتی و تغذیه، فناوری اطلاعات و ارتباطات، اخلاقیات و... از جمله محورهای اساسی این بحث را تشکیل می دهد. بنابراین هدف اصلی این نوشتار پاسخ به این پرسش اصلی است که آموزش مهارت های زندگی از کجا و بر اساس کدام مبنای نظری سرچشمه می گیرد و تا چه اندازه آموزش مهارت های زندگی در کنار برنامه آموزشی رسمی کشور در مدارس ضروری می باشد

مهارت های زندگی, آموزش و پرورش, خودشناسی, تصمیم گیری, تفکری خلاق و انعطاف پذیری