سیدمصطفی میرسلیم

ماه های قمری از آن رو اهمیت دارند که مناسب های شرعی، به ویژه برای مسلمانان، بدان وابسته است. شروع ماه های قمری به اتکای روایات چه برای اهل سنت و چه برای شیعیان، منوط به رویت هلال است. در هر ماه در منطقه ای از زمین هلال قابل رویت و در منطقه ای دیگر غیرقابل رویت است. بین این دو منطقه نواری وجود دارد که با توجه به شرایط متغیر ماه و زمین و خورشید، در هر ماه، درباره ی قابلیت رویت هلال اول ماه نمی توان با پیش بینی قاطعانه نظر داد. نظر به گستردگی سرزمین ایران، آن نوار معمولا سالی دو بار بر کشور ما می گذرد. برای تقویم نگاری یعنی پیش بینی امکان رویت هلال اول ماه به ویژه برای آن دو ماه بحرانی، باید ملاک رویت و اعتبار سرزمینی آن مشخص باشد واین امر وابسته است به فتوای شرعی درباره ی چگونگی محقق شدن اول ماه و اعتبار آن برای مناطقی غیر از مکان ناظر. مثلا معتبر بودن استفاده از ابزارهای پیشرفته ی رصدی بر دقت تعیین مرز میان منطقه رویت پذیر و منطقه غیرقابل رویت می افزاید بنابراین چنان فتوایی بر تقویم نگاری قمری و تعیین تکلیف مردم در مناسب های شرعی اثر می گذارد