نادر مالکی - سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان سمنان، ایران
رضا شاکری بستان آباد - دانشگاه تهران، ایران
محسن صالحی کمرودی - دانشگاه تبریز، ایران
سعیده سیدآبادی - دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران

خشکسالی و کم آبی در ایران یک واقعیت اقلیمی است و باتوجه به روند روزافزون نیاز بخش های مختلف به آب به ویژه بخش کشاورزی، مشکل خشکسالی در سال های آینده حادتر خواهد شد. این در حالی است که رویکرد حفظ امنیت آبی در سیاست های توسعه کشور به ویژه در بخش کشاورزی کمتر دیده می شود و سیاستگذاری توسعه در ایران منجر به تهدید منابع آب کشور شده و برقراری امنیت آبی را در کشور با چالش جدی مواجه نموده است. از این رو مدیریت منابع آبی و چگونگی به کارگیری آن در ایران نیازمند بازنگری جدی است و ضروری است منابع آب مناطق مختلف از لحاظ فاکتورهای فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی مورد سنجش مستمر قرار گرفته و براساس آن سیاست های توسعه ای صورت پذیرد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت امنیت آبی استان های کشور در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ براساس شاخص های امنیت آبی و شناسایی مهمترین متغیرهای موثر برآن است. به این منظور ابتدا با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نظرات کارشناسان و پژوهشگران اهمیت نسبی شاخص های امنیت آبی تعیین شد و با استفاده از روش های تحلیل چند معیاره شاخص ترکیبی امنیت آبی استان های ایران در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ ساخته شد. براساس نتایج استان های خوزستان، تهران، آذربایجان شرقی، کردستان و مازندران در وضعیت بهتر و استان های قم، یزد، کرمان و سیستان و بلوچستان در وضعیت بدتری از نظر امنیت آبی نسبت به سایر استان های کشور دارند.

شاخص ترکیبی امنیت آب, ایران, منابع آبی, تحلیل چند معیاره, شاخص اسپیرمن-شانون