صادق عزیزی فر - گروه علوم باغبانی و زراعت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
وحید عبدوسی - گروه علوم باغبانی و زراعت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رحمت اله غلامی - استادیار بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه
مهرداد قوامی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده علوم و صنایع غذایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علی محمدی ترکاشوند - گروه علوم باغبانی و زراعت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

کمبود آب و تنش خشکی ناشی از آن یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده تولید محصولات کشاورزی در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر است. در این آزمایش اثر کاربرد مستقل و برهمکنش اسید سالیسیلیک و کائولین بر تحمل به تنش خشکی در زیتون در دو سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ بررسی شده است. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. برای این کار درختان ۱۴ ساله زیتون رقم ̕زرد̔ با استفاده از تیمارهای آب مقطر (شاهد)، یک میلی­مولار سالیسیلیک اسید، کائولین ۲/۵ درصد و کاربرد ترکیبی سالیسیلیک اسید+ کائولین محلول پاشی شده و پس از آن تحت سه رژیم آبیاری متفاوت (۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی درخت) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در هر دو سال انجام آزمایش، با افزایش سطح کم آبیاری میزان عملکرد کل به طور معنی داری کاهش (۱۰ تا ۳۰ درصد) یافت. کاهش سطح آبیاری منجر به افزایش نشت یونی و مالون دی آلدهید، فنل کل و پرولین شد. همچنین با کاهش سطح آبیاری محتوای آب نسبی و کلروفیل به طور معنی­داری کاهش یافت. نتایج نشان داد که محلول پاشی درختان زیتون با سالیسیلیک اسید و کائولین سبب کاهش نشت یونی و مالون دی آلدهید شده و محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل، فنل و عملکرد کل را نسبت به شاهد بهبود دادند. همچنین محلول پاشی به وسیله سالیسیلیک اسید سبب افزایش معنی دار پرولین و کربوهیدرات کل شده و تیمار کائولین تاثیر معنی داری بر این صفات نداشت. در بیشتر صفات مورد ارزیابی استفاده هم زمان از تیمارهای سالیسیلک اسید و کائولین تاثیر هم افزایی نداشت. بنابراین برای کاهش آثار تنش در درخت زیتون استفاده از تیمارهای سالیسیلک یا کائولین به صورت جداگانه توصیه می شود.

پرولین, درصد روغن, فنل, کربوهیدرات, کم آبیاری