اسداله بابایی فرد - دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه کاشان
سرور زارع پور - کارشناس ارشد مطالعات فرهنگی، دانشگاه کاشان

در این نوشتار رابطه ی ادبیات و جامعه و متعاقبا تغییرات فرهنگی، بیان شده است. در این مقاله، با آوردن مثال هایی ازاشعار شاعران زن دوران معاصر، همچون پروین اعتصامی، سیمین بهبهانی و فروغ فرخزاد و مقایسه آنها با اشعار شاعرانمرد در ادبیات کلاسیک، بر اهمیت گسترش زبان زنانه در ادبیات معاصر ایران تاکید شده است. این پژوهش نشان می دهدکه گسترش زبان زنانه که در نتیجه افزایش تعداد شاعران و نویسندگان زن بوده، تاثیر مهمی در تغییر و تحول نگاه افرادجامعه و متعاقبا شاعران و نویسندگان مرد به زن و بیان خواسته ها و مطالبات زنان داشته است؛ خواسته ها و مطالباتی که باهرچه شفاف تر بیان شدن توسط خود زنان، می تواند گام موثری در جهت حل مشکلات اجتماعی آنها و ایجاد تغییراتفرهنگی، داشته باشد. بررسی صفات نسبت داده شده به زنان در ادبیات کلاسیک و مقایسه آن با ادبیات معاصر، گواه تاثیرحضور زنان در این عرصه و گسترش زبان زنانه است. همچنین در این پژوهش با آوردن مثال های متعدد از آثار شاعراننامبرده و تحلیل آنها، به نگاه ویژه آنها، به خود و مسائل اجتماعی زنان توجه شده است؛ مسائلی مانند لزوم کسب دانشو محرومیت زنان از امکانات کسب آن، استقلال و هویت فردی زنان، زنان در اقلیت مانند ایل نشینان، فقر زنان، زنانتن فروش، خشونت علیه زنان و غیره، چرا که به نظر ما گسترش زبان زنانه توسط زنان و محور قرار دادن زن در آثار اینادیبان، نقش شایانی در تغییرات و تحولات فرهنگی دارد.

تغییرات فرهنگی، زبان زنانه، زن در ادبیات کلاسیک و معاصر، شاعران زن، ادب فارسی