شهلا باقری - دانشیار گروه جامعه شناسی، دانشگاه خوارزمی
منیژه افشین پور - دانشجوی دکترای فقه وحقوق، پژوهشکده امام خمینی (ره) و انقلاب اسلامی

با نگاهی به تاریخ، متوجه تلاش های انجام شده توسط سازمان های بی نالمللی در حوزه دفاع از زنانمی شویم تا به پشتوانه آ نها، زنان بتوانند حقوق فردی و اجتماعی از دست رفته خود را باز یابند. سازمانملل متحد و کمیته های وابسته به آن، از همان آغاز تاسیس، برای نیل به اهداف حقو قبشری و ایفاینقش حمایتی خود، نسبت به احقاق حقوق زنان، تلاش هایی انجام داده اند که می توان آنها در قالبصدور اعلامیه ها و برگزاری کنوانسیون ها و کنفرانس های بین المللی مشاهده کرد، اما با این حال، آ نچهکه محل تامل است، این است که این سازما نها، با وجود همه اقدامات و تلاش های انجام شده، هنوزنتوانسته اند در حوزه دفاع از زنان، به موفقیت های چشمگیری دست یابند.علت این ناکامی ها را می توان در ناهمگونی مفاد این اسناد با فطرت انسانها و تحمیل نگرش ها درکنار جهانی سازی فرهنگ منحط غربی، جستوجو کرد. برابری جنسیتی، انسان محوری و آزادی هایبی حدوحصر که مبنای تدوین کنوانسیون ها و اعلامیه های سازمان های بین المللی است، با آموزه هایدینی و بومی بسیاری از ملت ها در تعارض است. با بررسی محتوایی اسناد بین المللی درمی یابیم که مکاتب فکری غربی ها، پشتوانه اصلی و نظری این اسناد هستند. ازهمین رو، این اسناد برای کشورهای اسلامی به ویژه ایران قابلیت اجرا ندارند. در این راستا، مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفیو بهره گیری از منابع کتابخانه ای، به تحقیق و بررسی این موضوع پرداخته است.

حقوق زنان، سازمان ملل متحد، برابری جنسیتی، اسناد وقراردادهای بین المللی، فرهنگ غربی