ابوالفضل مشکینی - (دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس)
مهدی حسین پور - (دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان)
سارا خدایی - (کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان)

 حکمروایی خوب شهری فرایندی مستمر از تطبیق و همسوسازی منافع متضاد و متفاوت افراد و گروه ها می­باشد. این فرایند شامل نهادهای رسمی و غیررسمی و نیز سرمایه اجتماعی شهروندان است. سرمایه اجتماعی یکی از عوامل حکمروایی خوب شهری است؛ خود زمینه ای مناسب جهت دستیابی به یک مدیریت و حکمروایی مناسب شهری در راستای رسیدن به یک زندگی یکپارچه و امن می باشد. هدف این مقاله بررسی نقش سرمایه اجتماعی در شکل گیری حکمروایی خوب شهری بوده و سعی بر این بوده تا با بررسی رابطه این دو متغیر در سطح شهر اردبیل، راه حل مناسبی جهت دستیابی به حکمروایی مناسب شهری گردد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت موضوع توصیفی- تحلیلی می­باشد. برای گردآوری داده­های مورد نیاز پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده و حجم نمونه ۳۸۳ نفر از شهروندان شهر اردبیل می­باشند که به روش کوکران انتخاب شده­اند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه تحﻘیق از طریق گروهی از متخصصان توسعه ی شهری شامل اساتید دانشگاه در رشته های مرتبط شهری و کارشناسان مدیریت شهری ارزیابی و پس از انجام اصلاحاتی تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با محاسبه ضریب آلفای کرون باخ (پس از حذف گویههای ناهمساز) با ضریب ۰.۸۸ مورد تایید  قرار گرفت. داده ها با بهره گیری از نرم افزارSPSS، EXCEL و Lisrel مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که بین حکمروایی خوب شهری و سرمایه اجتماعی با سطح معناداری ۰ و ضریب همبستگی ۶۲۶/۰ رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد؛ به نحوی که این دو متغیر به صورت مکمل با یکدیگر عمل می کنند. همچنین با توجه به نتایج آزمون خی دو بین مناطق چهارگانه شهر اردبیل از لحاظ متغیرهای سرمایه اجتماعی و حکمروایی تفاوت های معناداری وجود دارد. به طوری که بیشترین میانگین این دو متغیر در منطقه ۲ شهر اردبیل برآورد شده است.

حکمروایی خوب شهری, سرمایه اجتماعی, شهر اردبیل, مدیریت مطلوب