بابک قنبرزاده - دانشگاه تبریز
حامد همیشه کار - دانشگاه علوم پزشکی تبریز
رضا رضایی مکرم - تبریز

استفاده از حلال های آلی و نیروهای برشی بالا در تکنیک های متداول تولید نانولیپوزوم ها، کاربرد آن ها را به عنوان حامل مواد غذا-دارو (نوتریسیتیکال ها) در صنایع غذایی محدودکرده است. هدف از انجام این پژوهش، تولید سیستم نانولیپوزومی حاوی آنتی اکسیدان گامااوریزانول با روش حرارتی اصلاح شده می باشد. نانولیپوزوم ها با استفاده از لسیتین و محلول گامااوریزانول تهیه شدند. اندازه ذرات و پتانسیل زتا، با روش پراکنش نور لیزری تعیین شدند و نوع برهم کنش های ایجاد شده بین نانوحامل و گامااوریزانول با آزمون طیف سنجی فروسرخ بررسی شدند. آزمون های کدورت، پایداری و خواص رئولوژیکی نیز برای تعیین خواص فیزیکوشیمیایی نانولیپوزوم ها انجام گرفتند. طبق نتایج طیف سنجی، برهمکنش های ایجاد شده بین گامااوریزانول و لسیتین از نوع فیزیکی ضعیف بودند. با توجه به نتایج آزمون اندازه گیری ذرات، متوسط قطر حجمی و توزیع اندازه ذرات (اسپن) به ترتیب در محدوده ۹۰-۱۱۰ نانومتر و ۹۰/۰-۶۹/۰ بودند. پتانسیل زتا و میزان بارگیری گامااوریزانول mV ۴/۲۰- و ۷/۱۵% گزارش شدند. نمونه ها در طی مدت زمان نگهداری در دمای ˚C ۴ پایدار ماندند. با افزایش غلظت لسیتین کدورت سیستم افزایش یافت. ویسکوزیته محلولهای لیپوزومی با افزایش سرعت برشی ثابت ماند (رفتار نیوتنی) که نشان دهنده حضور ذرات کوچک و عدم وجود ذرات لخته شده بالا و پایداری خوب محلول ها بود.

گامااوریزانول, نانولیپوزوم, روش اصلاح یافته حرارتی, پایداری