سه یوان رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک، دانشگاه بیرجند
ابراهیم رحیمی - استادیار گروه زمین شناسی دانشگاه بیرجند
محمدمهدی خطیب - دانشیار گروه زمین شناسی دانشگاه بیرجند
محمدحسین زرین کوب - استادیار گروه زمین شناسی دانشگاه بیرجند

واحدهای سنگی در جنوب شهر بیرجند (شرق ایران) به عنوان بخشی از پهنهی ساختاری سیستان شامل توالی سنگی لیتوسفر اقیانوسی، رخسارههای فلیش، آهکهای تخریبی و سنگهای آذرآواری میباشد. پهنه گسلی اسفهرود با حرکت امتداد لغز راستگرد با مؤلفهی معکوس، باعث رانده شدن واحدهای افیولیتی بر روی واحدهای جوانتر شده است. راندگی مذکور مرز مشخصی و بارزی را بین کوه و دشت ایجاد کرده است. نتیجه تحلیل تنش با استفاده از روش دو وجهی عمود برهم، الکساندروسکی و محور چینها نشان میدهد که میانگین بیشینه و کمینه تنش تکتونیکی در محدوده این گسل به ترتیب دارای روند N218/11 وN91E/75 می باشد.نزدیک بودن σ1 به افق با مقدار (N218/11 )وσ3 به مرکز استریونت با مقدار (N82E/75 ) در تحلیل چینها دلالت برعملکرد رژیم تنش فشارشی داشته و عامل گسترش و تکامل راندگی در محدوده گسل جنوب بیرجند شده است.

گسل، راندگی، وضعیت تنش