بررسی میزان هوش معنوی دانشجویان دندانپزشکی، تهران ۱۳۹۳-۱۳۹۲

مقدمه: هوش معنوی شامل توانمندی های فردی در تعامل فرد با جهان هستی و موضوعات فراشناختی است و امروزه از مهم ترین مباحثی است که در کلیه ابعاد سلامت انسان مطرح شده و نقش پررنگی دارد. هدف این مطالعه تعیین میزان هوش معنوی در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه های شهر تهران می باشد. روش: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی می باشد. براساس فرمول تعیین حجم نمونه تصادفی با فرمول مورگان تعداد ۴۸۱ نفر از دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه های شهر تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک (جنسیت، سن، ترم تحصیلی، معدل، وضعیت اقتصادی، وضعیت سکونت و تاهل)، پرسشنامه هوش معنوی عبداالله زاده استفاده شد. برای تعیین تفاوت نمرات هوش معنوی با توجه به متغیرهای دموگرافیک از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشانگر هوش معنوی در سطح متوسط در دانشجویان دندانپزشکی شهر تهران بوده است و تفاوتی بین زن و مرد دیده نشد. از بین ویژگی های جمعیت شناختی، ارتباط معناداری بین متغیرهای سن، ترم تحصیلی، معدل و وضعیت اقتصادی با هوش معنوی مشاهده گردید (۰۵/۰p<). سایر متغیرهای مورد بررسی (جنسیت، وضعیت سکونت و تاهل) تفاوت معناداری را نشان ندادند. نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر، با افزایش سن و ترم تحصیلی و بهتر شدن معدل و بهبود وضعیت اقتصادی هوش معنوی دانشجویان نیز افزایش یافته است. البته وضعیت کلی دانشجویان در سطح متوسط ارزیابی شد و این موضوع می تواند بر این امر تاکید کند که دانشجویان دندانپزشکی نیازمند توجه بیشتر در جهت بهبود هوش معنوی خود هستند. هرچند تحلیل عمیق تر هوش معنوی و شناخت عوامل مرتبط با آن نیازمند مطالعاتی است که همبستگی عوامل دیگری مانند سلامت عمومی، شادکامی را با هوش معنوی مورد توجه قرار دهد.