کریم آزالی علمداری - Faculty of Education & Psychology, Azarbaijan Shahid Madani University, Tabriz, Iran
سمیه آذریان - Faculty of Education & Psychology, Azarbaijan Shahid Madani University, Tabriz, Iran
بهروز قربانزاده - Faculty of Education & Psychology, Azarbaijan Shahid Madani University, Tabriz, Iran
فرهاد خوشنویس - Faculty of Education & Psychology, Azarbaijan Shahid Madani University, Tabriz, Iran

مقدمه: ارزیابی نگرش به فرم بدن و مقدار تحسین بدن در زنان در حال ورزش و غیرفعال می تواند در ترغیب برای مشارکت در ورزش سودمند باشد. این مطالعه با هدف تعیین فرم بدن و تحسین بدن در زنان غیرفعال و در حال ورزش شهر تبریز در سال ۱۳۹۴ انجام شد. مواد و روش ها : این مطالعه توصیفی بر روی ۴۵۳ نفر از زنان تبریز به روش گلوله برفی انجام شد. ۱۳۳ زن در حال ورزش و ۳۲۱ زن غیر ورزشکار پرسشنامه های "رفتار تمرینی" (Exercise Behavior) و " سیاهه اختلال بدشکلی عضله" (Muscle Dysmorphic Disorder Inventory: MDDI)، "مقیاس تصویری رتبه بندی فرم هیکل" (Photographic Figure Rating Scale: PFRS) و "مقیاس تحسین بدن" (Body Appreciation Scale: BAS) را پس از ارزیابی روایی صوری و پایایی آنها (آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با ۸۴/۰، ۸۲/۰، ۸۳/۰ و ۷۹/۰) تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۱ تحلیل شدند. یافته ها: جثه تصوری اکثر آزمودنی ها کوچک تر از جثه واقعی و مقدار تحسین بدن (۸۱/۰±۴۵/۳) بالاتر از حد متوسط بود (۰۵/۰>P). اکثر زنان در حال ورزش دارای اضافه وزن (۸/۳۶ درصد) و یا چاق (۴/۵۰ درصد) بودند و شاخص توده بدن آنها بالاتر از غیر ورزشکاران بود (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: اکثر زنان تبریز لاغر انگار هستند و این تصور غیر واقعی از اندازه جثه شاید یک عامل بازدارنده برای ورزش و کاهش وزن باشد. تشویق و مشارکت زنان چاق و دارای اضافه وزن در ورزش بیشتر از سایر رده های وزنی پیشنهاد می شود.

Human figure, Body image, Exercise, Female, فرم بدن انسان, تصویر بدن, ورزش, زن