لیلا نوری - Islamic Azad University, Garmsar, Iran
سارا حقیقت - Islamic Azad University, Garmsar, Iran
جمال عاشوری - Isfahan (Khorasgan) Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran

مقدمه: دانشجویان به ویژه دانشجویان پرستاری در زمینه سازگاری اجتماعی و عاطفی دارای مشکلات فراوانی دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و عاطفی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیشوا در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بودند. از میان آنان ۴۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با رویکرد گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دید. گروه ها ابعاد سازگاری اجتماعی و عاطفی پرسشنامه سازگاری Bell را تکمیل کردند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS-۱۷ و با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای سازگاری اجتماعی و عاطفی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث بهبود سازگاری اجتماعی و عاطفی دانشجویان پرستاری شد (۰۵/۰ ≥ P). نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش سازگاری اجتماعی و عاطفی دانشجویان پرستاری بود. بنابراین پیشنهاد می شود مشاوران و درمانگران برای بهبود ابعاد سازگاری به ویژه سازگاری اجتماعی و عاطفی از روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده کنند.  

Therapy, Acceptance and Commitment, Social Adjustment, Emotional Adjustment, Nursing, درمان, پذیرش و تعهد, سازگاری اجتماعی, سازگاری عاطفی, پرستاری