ارتباط سبک های مدیریت تعارض و مهارت های تفکر انتقادی پرستاران در محیط های بالینی

مقدمه: محیط کار و ماهیت شغل پرستاران باعث شده است تعارض به عنوان بخش اجتناب ناپذیر فعالیت آنها قلمداد شود. از این رو مراکز بهداشتی درمانی نیازمند پرستارانی هستند که بتوانند با سطوح بالای تفکر و قدرت استدلال در شرایط متعارض تصمیم گیری کنند. روش: این مطالعه حاصل یک پژوهش توصیفی همبستگی است که در سال ۹۲ بین نمونه ی ۳۳۷ نفری از پرستاران شاغل در۱۳ مرکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سبک های مدیریت تعارض توماس کلمن و آزمون مهارتهای تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها امتیاز افراد با استفاده از نرم افراز آماری SPSS۱۶ مورد تحلیل قرار گرفت و بسته به نوع داده ها از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی مناسب مانند میانگین، واریانس، آزمون t و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: در حوزه مدیریت تعارض بالاترین میانگین متعلق به سبک مصالحه ۱۸.۳۳ و کمترین متعلق به سبک رقابت با میانگین ۱۲.۵۸ بود. میانگین نمره تفکر انتقادی پرستاران ۱۴.۹۲ بود، بالاترین نمره با میانگین ۷.۲۱ متعلق به استدلال قیاسی و کمترین نمره به مهارت تجزیه و تحلیل با میانگین ۴ اختصاص داشت. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان دادکه بین متغیر مدیریت تعارض و مهارت های تفکر انتقادی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی رابطه معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: پرستاران در مدیریت تعارض از سبک های متفاوتی استفاده می کردند و سبک غالبی در بین آنان وجود نداشت. میانگین نمره تفکر انتقادی در پرستاران مورد مطالعه کمتر از میانگین مورد نظر بود. هرچند در این پژوهش رابطه کامل و قوی ای بین مولفه های تفکر انتقادی و سبک های مدیریت تعارض به دست نیامد اما بررسی پیشینه نشان می دهد با تقویت مهارت های تفکر انتقادی افراد از سبک های اثربخش تری برای مدیریت تعارض استفاده می کنند.