محمد ارشدی بستان آباد
مهناز جبرئیلی
ملیحه کارگری رضاپور

مقدمه: ایمنی بیمار یکی از اصول اساسی مراقبت سلامت می باشد و بررسی فرهنگ ایمنی بیمار حرکتی در جهت فراهم کردن شرایط ایمن برای مراقبت از بیماران می باشد. با توجه به ساختار بدنی حساس و شکننده نوزادان و عدم توانایی برای صحبت کردن، نوزادان شدیدا مستعد آسیب می باشند هدف از این مطالعه تعیین فرهنگ ایمنی بیمار در بخش های مراقبت ویژه نوزادان تبریز می باشد. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد و با استفاده از ابزار و پرسشنامه ی استاندارد "ارزیابی بیمارستان از نظر فرهنگ ایمنی بیمار" انجام یافته است. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود و کلیه پرستاران (۹۹ نفر) شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان چهار مرکز درمانی تبریز در فاصله زمانی تیر تا شهریور سال ۹۲ مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (تعداد، درصد، میانگین) استفاده شده است. یافته ها: میانگین کلی درصد پاسخ های مثبت به ۱۲ بعد فرهنگ ایمنی ۴۶ درصد بود که بالاترین امتیاز کسب شده، مربوط به حیطه ی " انتظارات و اقدامات سرپرست واحد در خصوص ارتقای ایمنی بیمار" (۶۷/۶۸ درصد) و پایین ترین امتیاز کسب شده مربوط به حیطه ی "پاسخ غیر تنبیهی به خطا" (۱۶/۱۵درصد) بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، حیطه های مختلف فرهنگ ایمنی بیمار از جمله: پاسخ غیر تنبیهی به خطاها، مسائل مربوط به کارکنان، حمایت مدیریت بیمارستان، فراوانی گزارش خطا، کار تیمی بین واحدها، ارائه بازخورد در رابطه با خطاها جهت ارتقاء و بهبود ایمنی بیمار نیاز به توجه و اقدام فوری دارند. از آنجا که حمایت و تعهد مدیریت بیمارستان در رابطه با مسائل ایمنی بیمار نقش به سزایی در ایجاد فرهنگ ایمنی مثبت دارد بنابراین مدیریت می تواند راهکارهای برنامه ریزی شده ای را جهت بهبود ایمنی بیمار ارائه دهد.

Patient safety culture, intensive care unit, neonatal, nurse, فرهنگ ایمنی بیمار، واحد مراقبت ویژه، نوزادان، پرستار